Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Παραμυθιάζομαι




Πω ρε μαλάκα...
Τί πονοκέφαλος είναι αυτός δύο βδομάδες τώρα...

Καρκίνος στον εγκέφαλο...

...Πάλι η ντροπή της νοημοσύνης ο "Τηλεκύβος" στον ΑΝΤ1...

Αϋπνία..
Από αυτές τις αϋπνίες που ενώ έχεις ανάγκη να ξεκουραστείς, όταν πέφτεις στο κρεβάτι οι σκέψεις δεν σ' αφήνουν να κλείσεις μάτι..
Screw this, κόντρα στην κόντρα, πάω να φτιάξω καφέ...

Η αλήθεια είναι ότι ο καφές με τονώνει...
Πιο πολύ ο ελληνικός, αλλά επειδή βαριέμαι να φτιάχνω τον παραδοσιακό ελληνικό, τη βγάζω χαλαρά με μια ζεστή κούπα νες..


Α!
Και μιας και μιλάμε για παραδόσεις, θυμήθηκα κάτι που άκουσα τις προάλλες από έναν μπυρόβιο τύπο που άραζε δίπλα μας στη Ναυαρίνου, σε μια στοχαστική, φιλοσοφική, σχεδόν ακαδημαϊκή συζήτηση περί σχέσεων που είχε ανοίξει με το σκύλο του..
-"Η νέα γενιά σέβεται και τηρεί τις παραδόσεις. Να, για παράδειγμα η πρώην μου , μου λέγε καλύτερα παραμύθια απ' την γιαγιά μου"



Και δεν είχε και άδικο εδώ που τα λέμε, με τη μικρή την εμπειρία μου, και το αγαπημένο μου υποσυνείδητο σπορ, την παρατήρηση των ανθρώπων, των σχέσεών τους και των καταστάσεων γύρω μου, σε ένα συμπέρασμα έχω μόνο καταλήξει...

...Μεγαλύτερες πουτάνες είναι πάντα οι γυναίκες που το παίζουν "δύσκολες".
Αν τις ρωτήσεις θα σου 'πουν:

1) Με εκτιμάνε καλύτερα οι άντρες αν ταλαιπωρηθούν για μένα
2) Το κάνω γιατί σέβομαι τον εαυτό μου
3) Το κάνω γιατί στους άντρες δεν αρέσουν οι "εύκολες"
4) Το κάνω γιατί με ενδιαφέρουν μόνο οι "σοβαρές μακροχρόνιες σχέσεις"
5) Το κάνω γιατί έτσι με συμβούλεψε η μαμά μου που είναι έμπειρη σ' αυτά
6) Άν του κάτσω δε θα εκτιμήσει την προσωπικότητα μου
7) Άν του κάτσω γρήγορα θα με παρατήσει και γρήγορα
8 ) Άν του κάτσω γρήγορα θα με περάσει με σεξομανή
9) Άν του κάτσω γρήγορα θα νομίζει ότι αυτό κάνω με όλους
10) Το παίζω δύσκολη γιατί είμαι σοβαρή κοπέλα για σπίτι, όχι καμιά τσούλα






Οι άντρες κατα κανόνα χαύουν εύκολα το παραπάνω "παραμύθι",  στην πραγματικότητα όμως απλά πέφτουν στον ιστό της αράχνης γιατί όλο αυτό το θεατράκι είναι "σκηνοθετημένο"...

Πώωω, τι θυμήθηκα τώρα...
Ντάξει, ντροπή μου..
Αλλάαα....αυτό μου ΄ρθε στο μυαλό....και ταιριάζει και στη διάθεσή μου τώρα...
Μα τα ιερά τζιτζιμογγολικά ρακούν! what kind of sorcery is this?, σκυλοποιούμαι,
θα βάλω το "Παραμυθιάζομαι" του Παντελίδη στο youtube, τσίτα τον ήχο στα ακουστικά, και θα νταλκαδιαστώ...

ΌΧΙ, ΌΧΙ...Δεν είμαι σκυλάς...Δεν αντέχω το 99% των λαϊκών και λαϊκοποπ, και κράζω και τους κολλητούς μου που τα ακούνε..
Αλλά όπως σε όλους αρέσουν κάποια πράγματα για τα οποία ντρέπονται, εγώ, δεν θα πω ότι μ' αρέσει, γιατί ΔΕΝ μ' αρέσει, αλλά τον "συμπαθώ" τον Παντελίδη...

Γιατί στο κάτω-κάτω, τουλάχιστον αυτός, ξέρει και τρία ακκόρντα στην κιθάρα, σε αντίθεση με το 90% των υπόλοιπων σκυλάδων, και επιπλέον γράφει και ο ίδιος τους στίχους του, όσο άθλιοι κι αν είναι...Είναι ένα πόιντ εκτίμησης αυτό..

Δεύτερον, έχει γράψει τα τραγούδια του από νταλκά για κάποια, κάτι που τον κάνει συνάδελφο, συνταλκαδιάρη, συν-κερατωμένο, και ...συγκαμμένο!!!
Άλλο αν γράφουμε εντελώς άλλο είδος μουσικής, έχουμε ίδιο κίνητρο, και συνεπώς, την αντίστοιχη αλλυλεγγύη...

Τρίτον.....Ε, όπως και να το κάνουμε είναι Κλαψομούνης και Υπερβολικός, δηλαδή το γυφτολαικό alter-ego μου, πως να μην ταυτιστώ και να μην ασπαστώ τον καημό του και τον πόνο του (ποιον πόνο του δηλαδή, τώρα πια αυτός θα 'χει κάθε βράδυ κι άλλη, και τα λεφτά που βγάζει, δεν θα τα δω εγώ ποτέ, αλλά τέσπα, ποιητική αδεία)

...και τέλος, μου θυμίζει κάποιον χαμένο μου αδερφό απ' τη Μικρά Ασία!








Το βίντεο-κλιπ μου θυμίζει πέρα από οικογενειακές ιστορίες, και μια φράση που είπα σε κάποια πρόσφατα για να το παίξω ιστορίας και "γαμάτος" δοκιμάζοντας τεχνικές και φράσεις των πρώην μου, και δούλεψε, αρνάκι και χαλί να την πατήσω η κυρία μετά, κι εγώ καπνός από την ξενέρα...
Δεν είμαι για τέτοια χαζοπαίχνιδα

-"Αν μου ξανακλείσεις το τηλέφωνο, τελειώσαμε...

Τα ανέχτηκα αυτά από κάποια μία φορά, και δεν έχω σκοπό να τα ξανανεχτώ"


-"Συγνώμη, έχεις δίκιο, απλά παρεξήγησα που δεν ήθελες να πάμε....μπλα μπλα, συγνώμη, μπλα μπλα μπλα"

ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ!!! Βαριέμαι τα λόγια!!
Φίλα με πριν βρω άλλη τώρα που πήρα φόρα!!
Εγώ να περνάω καλά! Ναι εγωιστικό, αλλά όλοι οι άνθρωποι έτσι είμαστε ή έτσι γινόμαστε τελικά!!
Όλοι καλοί είμαστε, μέχρι να βρεθεί μια ανώριμη κακομαθημένη να μας πληγώσει, συγνώμη...τουλάχιστον πέρνα καλά όσο είμαι εδώ !!




Πώωω...Πήγε πέντε......πρέπει να ξυπνήσω δέκα αύριο...
Τζιτζί..


Καζανάκι από δίπλα...
Πάλι χέζουν μες στη νύχτα...


Πφφφ...Ταχυπαλμία...

Σκέφτομαι τους κολλητούς μου που είναι όλοι μαζί, κι εγώ χαμένος, μόνος μου..
Σ' αυτούς το χρωστάω που δεν έκανα καμιά τρέλα το καλοκαίρι που ψυχορραγούσα...
Και ποια η "δικιολογία" μου τώρα?...

"Βαριέμαι να πάρω το τρένο για Αθήνα"...
Λες και δεν ξέρουν....

Σφίξιμο στο στομάχι...

Σκέψεις από περσινές στιγμές, που έλεγα πως έτσι η ζωή μου είναι τέλεια...

Βγαίνω στο μπαλκόνι να απολαύσω την ησυχία...
Μιζέρια...
Ρίγη...


Μπαίνω μέσα πάλι και χώνομαι κάτω από την κουβέρτα...
...Αυτό που έχω καταργήσει τον νυχτερινό ύπνο πάντως, πρέπει να το κόψω, μου το πε και η ψυχολόγος..

Κι αυτό με τα ανούσια άρθρα πρέπει επίσης να το κόψω νομίζω...

Πφφφφ....


Γράφω βλακείες ε...?
Αντικειμενικά, μάλλον βλακείες γράφω...
Όμως υποκειμενικά..
Αυτή είναι η ζωή μου, αυτές οι ιστορίες μου..
Και γράφω πάντα με την ελπίδα ότι έστω κι να άτομο εκεί έξω, μπορεί να με νιώσει λίγο...



Αλλά και πάλι...Μαλακίες λέω...
Τι...? Όλα καλά?...Έγινα κουλ ξαφνικά επειδή έριξα και δυο-τρεις γκόμενες ε?...
Παραμυθιάζομαι...

κι Έχω κουραστεί...
Παραμυθιάζομαι...
Όπως παραμυθιαζόμουν και πέρυσι...και πρόπερσι...

Απλά πέρυσι και πρόπερσι με παραμύθιαζε κάποια άλλη, ενώ τώρα παραμυθιάζομαι μόνος μου, ίσα-ίσα να επιβιώνω τη μέρα...









Υ.Γ.: Σ' όποιον μπάμια δεν αρέσει το μεταμεσονύχτιο παραλήρημά μου....|

5 σχόλια:

  1. ειναι τοσο εθιστικα αυτα που γραφεις....και ο τροπος που γραφεις...
    ποσο κριμα ειναι να ζουμε απλα για να περναμε καλα.... να ικανοποιουμε τον εαυτο μας.... και απο συναισθηματα....τιποτα...κενο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. να 'σαι καλα.. :)
      η αληθεια ειναι οτι αργα ή γρηγορα εκει καταληγουμε νομιζω, να ζουμε απλα για να περναμε καλα και να μην νιωθουμε τιποτα...
      και πολλες φορες το προτιμω κι εγω αυτο, το προσπαθω..γιατι το προτιμω απο τον πονο και τη συνεχη μελαγχολια/απογοητευση...

      Διαγραφή
    2. ναι μα ετσι δεν νιωθεις ολοκληρωμενος...
      παντα θα σου λειπει κατι...
      απο την αλλη οταν τα δινεις ολα τελικα μενεις με τιποτα...αλλα τι ειναι προτιμοτερο?
      ισως βρεθει καποιος/α καποια στιγμη που θα εκτιμησει...
      αλλα μεχρι τοτε τι?παγωμενα συναισθηματα?
      εγω μαλλον προτιμαω να τα δινω ολα και να πληγωνομαι μετα...
      νιωθω περισσοτερο ανθρωπος ετσι..
      συγγνωμη που σου γραφω με τοση ανεση απλα σε νιωθω τοσο πολυ με αυτα που εχεις γραψει...ειναι σαν να σε ξερω

      Διαγραφή
    3. :Ρ , η αληθεια ειναι οτι αν ενιωθα ολοκληρωμενος, δεν θα γραφα στο μπλογκ...
      δεν πιστευω πλεον οτι υπαρχει καποιος/α που θα εκτιμησει,το πολυ-πολυ να φαινεται ετσι οσο ειναι ερωτευμενος,στην αρχη...

      το θεμα ειναι, ποσο αντεχεις να πληγωνεσαι...?

      Διαγραφή
    4. δυστυχως εχεις τοσο δικιο....

      Διαγραφή